عيسي بهادري، فرزند موسي‌خان، در 22 دي‌ماه 1284 در روستاي آقچه کهريز واقع در بخش بزچلو (شهرستان کميجان فعلي) ديده به جهان گشود. بعد از اتمام تحصيلاتش به تهران آمد و در مدرسه صنايع مستظرفه که به سرپرستي کمال‌الملک اداره مي‌شد به تحصيل هنر پرداخت. در اين دوران مباني نقاشي کلاسيک، آناتومي، پرسپکتيو و طبيعت‌سازي را نزد استاد اسماعيل آشتياني فرا گرفت و از استاد حسين بهزاد نيز آموزه‌هاي ارزشمندي دربارة مينياتور آموخت. به علت علاقه به اصفهان و مرکزيت هنرهاي سنتي در اين شهر، براي مطالعة کاشي‌ها، گچ‌بري‌ها و نقاشي‌هاي بناهاي تاريخي، سفرهاي پژوهشي به اين شهر انجام مي‌داد.
بعد از پايان‌يافتن دوره تحصيل در مدرسه صنايع مستظرفه به استخدام هنرستان هنرهاي زيبا در تهران درآمد و با راه‌اندازي هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان در سال 1315 به سرپرستي اين هنرستان انتخاب شد. او در آنجا ضمن تدريس دروسي نظير طراحي فرش، مينياتور، نقاشي رنگ و روغن، به احياي هنرهاي سنتي ايران و نوآوري در طراحي ايراني پرداخت. عيسي بهادري در سال 1345 بعد از سي سال سرپرستي هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان به سمت مدير کل صنايع اصفهان منصوب شد. اما چون به اين مقام اداري علاقه‌اي نداشت پس از دو سال بازنشسته شد. او سال‌هاي آخر عمرش را در پاريس نزد دخترش زندگي کرد و در سال 1365 در همين شهر از دنيا رفت و در آرامگاه پرلاشز به خاک سپرده شد.
بهادري در بنيان‌نهادن، گسترش و رشد هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان زحمات بسياري کشيد و در مدت فعاليت او، اين هنرستان به يکي از پايگاه‌هاي حفظ و احياي هنرهاي ايراني و تربيت هنرمندان تبديل شد. از صفات برجسته او در آموزش، آن بود که هرچه در سينه و ذهن خود داشت با بخشندگي و علاقه در اختيار شاگردانش قرار مي‌داد. يکي از روش‌هاي بهادري در تدريس طراحي، که دو تن از شاگردانش به آن اشاره کرده‌اند، تعيين مشق‌هايي از روي نقوش و طرح‌هاي بناهاي تاريخي اصفهان براي شاگردان بود.
از شاگردان وي مي‌توان جواد رستم شيرازي، محمود فرشچيان، عباس‌علي پورصفا، اميرهوشنگ جزي‌زاده، جعفرقلي دادخواه، و علي محموديان را نام برد.
استاد عيسي بهادري راه نويي در طراحي قالي گشود که در هنرمندان پس از ايشان تأثير بسياري به جا گذاشت. وي با استفادة هنرمندانه از آموخته‌هاي خود به طرز حيرت‌آوري گل‌ها و برگ‌هاي ختايي و اسليمي را در قالي به کار گرفت. قدرت تخيل بي‌مانند و قلم ماهرانه او مفاهيم عرفاني و نمادين را در پيچش گل‌ها، برگ‌ها و موتيف‌هاي سنتي به طرز خارق‌العاده‌اي ظاهر کرد.
استاد عيسي بهادري هنرمندي آشنا به مباني هنر ايران و جهان بود. او با نقش‌مايه‌هاي سنتي و پاي‌بندي به اصول و مباني هنر ايران دست به ابتکار و نوآوري زد و با ترکيب عناصر اسليمي، ختايي و غيره نقش‌هايي بديع و تازه با مضامين عرفاني، فلسفي و اسطوره‌اي طراحي کرد که در تاريخ هنر طراحي فرش بي‌سابقه است و براي اولين بار در 1338 در اصفهان پرتره‌بافي به شيوه نقاشي را اجرا کرد. او نقاش طبيعت‌ساز، نگارگر، طراح کاشي، معرق چوب، خاتم، قلم‌زني و ساير هنرهاي سنتي ايران بود که از نظر خلاقيت و نوآوري در طراحي فرش سرآمد طراحان معاصر به شمار مي‌رود.
وي براي هر طرحي بر اساس موضوع انتخابي موتيف‌هاي جديد و منحصر به فردي را با رعايت اصول و مباني هنر ايراني ابداع مي‌کرد. استاد را مي‌توان يکي از بزرگ‌ترين احياکنندگان هنرهاي سنتي ايران به شمار آورد. او موفق به دريافت نشان‌هاي متعدد از جمله مدال هنر از نمايشگاه کالاي ايران، ديپلم دنور و مدال طلا از نمايشگاه جهاني بروکسل و نشان علم و هنر از طرف دولت فرانسه شد.
از جمله آثار ايشان عبارت است از: طراحي فرش «بشريت» که در موزه هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان نگه‌داري مي‌شود؛ طرح فرش «تولد انسان» که در اداره فرهنگ و هنر (سابق) بافته شده و اکنون در موزه هنرهاي ملي ايران موجود است. «شکار چرخ» که غلام‌علي صفدرزاده حقيقي در کارگاه قالي‌بافي هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان، زير نظر وي، بافت؛ و همچنين، فرش‌هاي «ستاره دريايي»، «تنازع بقا»، «تشعير» و «پروانه‌ها». چندين طرح و فرش بافته‌شده از ديگر آثار ممتاز بهادري نيز در دو موزه نام‌برده و همچنين موزه فرش ايران، موزه آستان قدس رضوي و موزه‌ها و مجموعه‌هاي خصوصي در داخل و خارج از کشور نگه‌داري مي‌شود.
بهادري نگارگر چيره‌دست و خلاقي بود و آثار متعددي در زمينه نگارگري و تذهيب از او باقي مانده است؛ از جمله نگاره‌اي با عنوان «معراج حضرت محمد (ص)» که در موزه هنرهاي ملي ايران نگه‌داري مي‌شود.
او چندين تابلو نقاشي رنگ و روغن کشيد که همه در خور توجه است؛ از جمله تابلوي «محله‌اي در شهر اصفهان»، موجود در موزه کتاب‌خانه نياوران، که معماري شهري و زندگي اجتماعي اصفهان را در دوران وي نمايش مي‌دهد. همچنين، تابلوي «مجلس ابن‌سينا» که در موزه لوور پاريس نگه‌داري مي‌شود.
بهادري طراح نقشه کاشي‌کاري گل‌دسته‌هاي حرم امام حسين (ع) بود و آن را بدون دريافت مزد انجام داد. گنبد آرامگاه حضرت شاه‌چراغ و نماي هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان نيز از آثار او است. همچنين، کاشي دور مسجد امام اصفهان را که قسمتي از آن ريخته بود، او ترميم کرد. از ديگر آثار او در اين زمينه، طرح کاشي‌کاري ديوار بيروني بيمارستان تاريخي عيسي بن مريم در اصفهان است.
طراحي‌هاي گچ‌بري اتاق اصفهاني‌ها در ساختمان موزه زمان تهران از ديگر آثار او است که به «تشعير» معروف‌اند. او طراح تعداد بي‌شماري نقشه براي آثار صنايع دستي، از جمله ميز خاتم، قلم‌زني، مشبک فلز، و منبت‌کاري نيز بوده است.
