جواد رستم شیرازی
وی در سال 1298 در اصفهان به دنیا آمد.
با تشویق والدینش از پنج سالگی نزد استاد وزیرزاده فراگیری مبانی علمی نقاشی را آغاز کرد و دو سال شاگرد وی بود.
در این دوران، صحنه‌های زنجیرزنی و روضه‌خوانی را به تصویر می‌کشید.
همچنین، از درس استاد تیکران، که در جلفا برگزار می‌شد، در زمینه نقاشی طبیعت استفاده کرد.
دوره شش ساله ابتدایی را در دبستان علمیه، ظرف پنج سال به پایان برد.
در این دوره، نگاره‌ای از چهره مدیر دبیرستان فردوسی، و لرد بادن پاول، رئیس جمعیت پیش‌آهنگی جهان، به تصویر کشید که توجه معلمانش را جلب کرد و در سالن پیش‌آهنگی مدرسه نیز نصب شد.
در سال 1314 وارد دبیرستان سعدی شد و تحصیلاتش را ادامه داد. سپس با گشایش هنرستان هنرهای زیبای اصفهان در سال 1315 وارد این مرکز آموزشی شد.
وی یکی از نخستین هنرجویان این هنرستان بود و دوره‌های نقاشی ایرانی، نقشه فرش و تذهیب را گذراند.
در هنرستان، رشته مینیاتور را انتخاب کرد و به مدت پنج سال در این رشته آموزش دید و به عنوان شاگرد ممتاز فارغ‌التحصیل شد.
در این زمان، عیسی بهادری استادش بود و با سید ضیاءالدین امامی و عباس علی‌پور صفا نیز هم‌دوره بود.
بعد از پایان هنرستان، در سال 1320 در کنکور دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شد که آن زمان هنرکده دانشگاه تهران نامیده می‌شد.
در هنرکده نیز از استادانی همچون علی محمد حیدریان، محسن فروغی و آفتاندالیان بهره‌ها برد.
هم‌زمان در نمایشگاه مینیاتور اصفهان شرکت کرد و رتبه نخست را به خود اختصاص داد.
در سال 1322 با توجه به اینکه مقام نخست رشته نقاشی را کسب کرده بود، به مدت شش ماه بورسیه اروپا را گرفت. در این دوران، بر روی سبک نقاشی‌های انگلستان، فرانسه، هلند و ایتالیا مطالعه می‌کرد و نمایشگاه‌هایی هم برگزار کرد.
وی در این مدت نقشه‌های زیبایی از فرش‌های اصیل اصفهان و ایران را طراحی و نقاشی کرد که در انگلستان به جای مانده است. در این سفر با حضور در موزه‌های آنجا با آثار هنرمندان چین و ژاپن نیز آشنا شد که این تجربه تأثیر سازنده‌ای بر کارهایش داشت. بعد از بازگشت به ایران، برای مدت کوتاهی در کارخانه رویال کارپت طراحی نقشه فرش را بر عهده داشت و دوره کوتاهی نیز در آموزش و پرورش مشغول شد.
سپس یشنهاد همکاری عیسی بهادری، مدیر هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را پذیرفت و در سال 1322 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد. وی به مدت سی سال در این سمت انجام وظیفه کرد و شاگردان نامور بسیاری را نیز پرورش داد.
در کنار تدریس در هنرستان، در کارگاه شخصی‌اش، در زمینه‌های مختلف هنری طراحی می‌کرد که طراحی فرش، تذهیب و طراحی گچ‌بری از آن جمله است. وی بعد از تلاش صادقانه‌اش در سال 1354 از خدمات دولتی بازنشسته شد.
در سال های بازنشستگی نیز به فعالیت در زمینه طراحی، مینیاتور و آموزش ادامه داد تا در خرداد 1384 از دنیا رفت.
وی بیش از سیصد اثر مینیاتور آفریده که برخی از آن‌ها شهرت جهانی دارد.
همچنین در کنار طراحی‌های هنری در زمینه برجسته‌کاری با طلا و نقره، قلم زنی، منبت کاری، و معرق چوب اثاری زیبا خلق کرده است.
پس از مینیاتور، بر طرح‌های فرش متمرکز شد. بخشی از شهرت طرح فرش‌های ایران و به خصوص اصفهان در دنیا، مدیون تلاش این هنرمند است. کارهای او در این زمینه از زیباترین طرح فرش‌های اصفهان به شمار می‌رود.
مینیاتورها، تذهیب و طراحی‌های فرش این هنرمند در موزه‌های داخل و خارج از کشور نگه‌داری می‌شود.
برخی از آثار برجسته وی چنین است:
1- فرش نفیس به نام “بهارستان” در مجلس شورای ملی، به شکل مربع، با ضلع 11 متر.
2- طراحی بخش‌هایی از نقش‌های تزئینی هتل عباسی
3- مرمت نقاشی کاخ‌های دوره صفویه در اصفهان
4- مرمت کاشی‌های موزه چهل ستون در سال 1327
5- طراحی‌های گچ‌بری وی در کشورهای حوزه خلیج فارس، به ویژه کویت.
6- اثری در زمینه طراحی فرش، در موزه سلطنتی انگلستان.
7- طراحی نقشه فرش‌های باارزشی همانند تابلو فرش “ثارالله“
8- چند اثر مینیاتوری، در موزه هنرهای ملی ایران
9- فرش‌های طراحی شده وی در موزه هنرستان هنرهای زیبای اصفهان
مهم‌ترین افتخارات ایشان چنین است:
1- دریافت نشان افتخار از طرف انجمن ادبی ایران و انگلستان در نمایشگاه تهران
2- دریافت نشان طلا و دیپلم افتخار از نمایشگاه بروکسل در سال 1958
3- دریافت نشان درجه یک هنری معادل با دکترای هنر در سال 1367 از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران
از شاگردان به نام ایشان می‌توان محمود فرشچیان، امیرهوشنگ جزی‌زاده، اکبر مصری‌پور، شاه جانیان، ابراهیمیان، بهرام طاهری، علی والیان، برادران اخوت پور، بهمن زاده، برادران سعیدی فر، طلایی، منصوریان، یسائی شاجانیان، کاوش و بهزاد رستم شیرازی را نام برد.
